49 lat w 1900 do ok

W XX wieku choroby sercowo-naczyniowe znacznie zyskały na znaczeniu. Na początku wieku były przyczyną mniej niż 10% zgonów na świecie, pod koniec ? mniej niż 50% w krajach uprzemysłowionych i 25% w krajach rozwijających się. Tę zmianę często tłumaczono raczej rzadszym występowaniem chorób infekcyjnych i niedoboru żywności, niż przeciętną długością życia. Wzrost przeciętnej długości życia ? np.

w USA: z ok.

49 lat w 1900 do ok.

76 lat w 2000 ? może częściowo tłumaczyć wyższą zapadalność na i śmiertelność z powodu chorób sercowo-naczyniowych. Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Kardiolog

choroby sercowo-naczyniowe (ang

Kardiologia koncentruje się nie tylko na wrodzonych i nabytych chorobach serca, ale także zajmuje się naczyniami krwionośnymi. W zakresie zainteresowań kardiologów mieści się więc cały układ krążenia i tzw.

choroby sercowo-naczyniowe (ang.

cardiovascular diseases) obejmujące m.in.

nadciśnienie tętnicze.

Zakres wiedzy dotyczący tej choroby na przełomie XX i XXI wieku stał się jednak na tyle szeroki, że np.

w Polsce wyodrębniono samodzielną specjalizację medyczną hipertensjologię. Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Kardiolog

Szczególnie powszechne w Europie wady reumatyczne

Obok choroby niedokrwiennej serca i niewydolności serca dużo miejsca we współczesnej kardiologii zajmują zaburzenia rytmu serca, przy czym zgodnie z danymi liczbowymi przeważa migotanie przedsionków.

Choroby zastawek serca, choroby mięśnia serca i zapalne choroby serca (zapalenie wsierdzia, zapalenie mięśnia sercowego) są rzadsze.

Szczególnie powszechne w Europie wady reumatyczne zastawek zeszły na dalszy plan. Podczas gdy w krajach rozwiniętych 1,5% zgonów z powodu chorób sercowo-naczyniowych ma związek z gorączką reumatyczną, w krajach rozwijających się udział ten wynosi 10-15%. Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Kardiolog